منظور از پارگی لابرال لگن، آسیب به بافت لابروم است، در واقع بافت نرمی که استابولوم لگن (سوکت) را میپوشاند.
پارگی لابرال ممکن است ناشی از آسیب، ناهنجاریهای ساختاری یا مسائل دژنراتیو باشد.
علائم ناشی از این بیماری شامل درد در لگن یا سفتی است. پارگی لابرال را میتوان بهصورت غیر جراحی یا درد موارد شدید با جراحی درمان کرد.
ساختار باسن به شکل توپ و سوکت است، به سوکت اصطلاحا استابولوم گفته میشود. توپ سر استخوان ران در بالای استخوان ساق پا قرار دارد.
حال منظور از پارگی لابرال لگن، آسیب به لابروم است که استابولوم را میپوشاند. لابروم به سر استخوان ران کمک میکند تا به آرامی در داخل حفره حرکت داشته باشد.
این بافت چنین امکانی را فراهم میکند که بدون مشکل یا درد حرکت داشته باشد. علاوه بر این، قسمت توپی شکل و سوکت را در کنار یکدیگر قرار میدهد؛ اما بدون اینکه برخوردی داشته باشند.
پارگی لابرال لگن به دلایل مختلفی ایجاد میشود که این موارد به شرح زیر است:
شرایطی که منجر به حرکات غیرطبیعی لگن میشود، نتایجی مانند پارگی لابرال لگن را به همراه دارد. در صورت گیرافتادگی استخوان ران (FAI)، سر استخوان ران بهدرستی در سوکت قرار نمیگیرد.
چنین مشکلی باعث درد طولانی مدت در کشاله ران و محدودیت حرکتی میشود، این مورد از شایعترین علت پارگی لابرال است.
این عارضه میتواند افراد را در هر سنی تحت تاثیر قرار دهد. در صورتی که پارگی درمان نشود، در برخی از بیماران منجر به آرتروز میشود.
ضربه به لگن میتواند منجر به پارگی لابرال لگن شود. این بیماری میتواند برای افرادی رخ دهد که ورزشهای خاصی را انجام میدهند و دارای حرکات تکراری است، ورزشهایی مانند هاکی روی یخ، فوتبال و گلف.
برای کسب اطلاعات بیشتر مقاله بیماری هایی که منجر به درد لگن می شود را مطالعه کنید.
استئوآرتریت ناشی از ساییدگی مزمن در غضروف بین مفاصل است. همانطور که غضروف به مرور فرسایش پیدا میکند، مستعد پارگی میشود.
با افزایش سن و وزن بالا خطر ابتلا به آرتروز در افراد افزایش پیدا میکند. این افراد در بیش از یک مفصل مثلا در لگن و زانو احساس درد و سفتی دارند.
از علائم آن میتوان به چنین مواردی اشاره کرد:
اگر پارگی لابرال لگن دارید، احساس درد در لگن ممکن است هنگام خم شدن، حرکت یا چرخاندن لگن یا ورزش بدتر شود. گاهی افراد با وجود این بیماری هیچ علائمی ندارند.
برای تشخیص این عارضه، پزشک معاینه فیزیکی انجام میدهد. در طول معاینه ممکن است از شما بخواهد پای خود را حرکت دهید یا راه بروید.
توانایی شما در حرکت کردن و هر دردی را که در حین حرکت احساس میکنید، میتواند به پزشک در تشخیص بیمار کمک کند.
آزمایشهای تصویربرداری به پزشکان در تشخیص پارگی لابرال لگن کمک میکند:
با این روش مشکلات استخوانهای لگن مانند گیرافتادگی استخوان ران یا آرتروز که میتواند در ایجاد درد لگن موثر باشد، تشخیص داده میشود.
با انجام این روش تشخیصی جزئیات بیشتری در بافتهای نرم مشاهده میشود. MRI محل پارگی و شدت این عارضه را نشان میدهد.
پارگی لابرال خودبهخود بهبود پیدا نمیکند؛ اما راهکارهایی از جمله استراحت و سایر اقدامات درمانی به کنترل علائم ناشی از پارگی کمک میکند. از درمانهای غیرجراحی میتوان به چنین موارد اشاره کرد:
مسکنهای بدون نسخه مانند ایبوپروفن التهاب را کاهش میدهد.
پزشک فوق تخصص درد میتواند داروهایی مانند استروئیدها را برای کاهش علائم به مفصل ران تزریق کند.
تمرینات فیزیوتراپی خاص برای کشش و تقویت عضلات لگن، به تسکین درد کمک میکند. این روش درمانی حتما باید توسط پزشک تجویز شود.
اگر علائم ادامه یابد یا پارگی شدید باشد، پزشک در نهایت عمل جراحی را برای بیمار توصیه خواهد کرد. در صورت نیاز به عمل، جراحی به روش آرتروسکوپی انجام خواهد گرفت.
این روش نوعی جراحی کم تهاجمی است که پزشک برشهای کوچکی را در مفصل ران ایجاد کرده و ابزارهایی مخصوص استفاده میکند.
میزان بهبودی ناشی از پارگی لابرال فرد به شدت آسیب و نحوه درمان آن بستگی دارد که به شرح زیر است:
درمانهایی مانند داروهای ضد التهابی و فیزیوتراپی علت این عارضه را درمان نمیکند، تنها منجر به کاهش درد میشود و یک گزینه درمانی برای پارگیهای جزئی است.
برخی از افراد به درمانهای بیشتری پس از گذشت مدتی نیاز خواهند داشت.
در برخی مواقع آرتروسکوپی مفصل ران، درد ناشی از پارگی لابرال را تسکین میدهد و منجر به بازگشت عملکرد مفصل ران میشود.
بسیاری از بیماران طی ۴ تا ۶ ماه پس از جراحی کاملا بهبود پیدا میکنند و در اغلب مواقع میتوانند فعالیتهای ورزشی انجام دهند.
شرایط مزمنی مانند استئوآرتریت، برای جلوگیری از علائم شدیدتر باید توسط متخصص درد کنترل و درمان شود.