آرتریت پسوریازیس نوعی از آرتریت است که برخی از افراد مبتلا به پسوریازیس این عارضه را تجربه می‌کنند. این بیماری باعث ایجاد لکه‌های قرمز و پوسته پوسته یا فلس مانند روی پوست می‌شود.
اغلب افراد قبل از تشخیص این عارضه به پسوریازیس مبتلا بوده‌اند؛ اما برای برخی مشکلات مفصلی قبل از ایجاد لکه‌های پوستی ایجاد شده یا اینکه به طور همزمان رخ داده است.
علائمی از جمله درد مفاصل، تورم و سفتی به دنبال این بیماری ایجاد می‌شود. این نوع آرتریت می‌تواند هر قسمت از بدن را از جمله نوک انگشتان و ستون فقرات را تحت تاثیر قرار دهد و از خفیف تا شدید متغیر است.
هیچ درمانی برای این بیماری وجود ندارد، تنها هدف پزشک کنترل علائم و جلوگیری از آسیب به مفصل است.
چه علائمی دارد؟
هر دو بیماری پسوریازیس و آرتریت پسوریازیس از بیماری‌های مزمن شناخته می‌شود که با گذشت زمان بدتر خواهد شد. گاهی برخی از افراد طی دوره‌هایی متوجه بهبودی علائم می‌شوند یا به طور موقت بیماری تسکین پیدا می‌کند.
این عارضه می‌تواند یک یا هر دو طرف بدن را تحت تاثیر قرار دهد. علائمی که ناشی از این بیماری احساس می‌کنید، در اغلب مواقع مشابه با آرتریت روماتوئید است.
هر دوی این موارد باعث دردناک شدن مفاصل، تورم و احساس گرما هنگام لمس می‌شود. به طور کلی این بیماری باعث بروز چنین علائمی می‌شود:
تورم انگشتان دست و پا
این بیماری می‌تواند منجر به تورمی دردناک در انگشتان دست و پا شود.
پا درد
گاهی باعث درد در قسمت‌هایی می‌شود که تاندون‌ها و رباط‌ها به استخوان‌ها چسبیده‌اند، به خصوص در نواحی پشت پاشنه پا (تاندونیت آشیل) و کف پا (فاشیای کف پا).
درد پایین کمر
برخی به دنبال این بیماری دچار بیماری اسپوندیلیت می‌شوند. اسپوندیلیت باعث التهاب مفاصل بین مهره‌های ستون فقرات و مفاصل بین ستون فقرات و لگن (ساکروایلیت) می‌شود.
تغییر ناخن
ممکن است ناخن‌ها فرورفتگی‌های ریز داشته باشند یا باعث جدا شدن از محل خود شوند.
التهاب چشم
برخی افراد درد چشم، تاری درد و قرمزی را تجربه می‌کنند. در صورت عدم درمان یوئیت، بیمار بینایی خود را از دست می‌دهد.
چه زمانی باید به متخصص درد مراجعه کنیم؟
در صورتی که مبتلا به پسوریازیس هستید، در صورت احساس درد مفصل حتما برای بررسی به پزشک مراجعه کنید. آرتریت پسوریازیس در صورت عدم درمان می‌تواند به شدت به مفاصل شما آسیب وارد کند.
علت ایجاد آرتریت پسوریازیس
این عارضه هنگامی ایجاد می‌شود که سیستم ایمنی بدن به سلول و بافت‌های سالم بدن حمله می‌کند. پاسخ ایمنی بدن منجر به التهاب مفاصل و تولید بیش از حد طبیعی سلول‌های پوست خواهد شد.
عوامل ژنتیکی و عوامل محیطی می‌تواند در این پاسخ ایمنی که بدن ایجاد می‌کند نقش داشته باشد. لازم به ذکر است که بسیاری از افراد مبتلا به آرتریت پسوریاتیک سابقه خانوادگی این بیماری را دارند.
همچنین ترومای فیزیکی یا عوامل محیطی مانند عفونت ویروسی یا باکتریایی در ایجاد آرتریت پسوریازیس در افراد مستعد ابتلا به این بیماری نقش دارد.
عوامل خطرساز
عواملی که می‌تواند خطر ابتلا به آرتریت پسوریازیس را افزایش دهد به شرح زیر است:
پسوریازیس
ابتلا به پسوریازیس یکی از بزرگترین عوامل خطر جهت ابتلا به این بیماری است.
سابقه خانوادگی
بسیار از افراد مبتلا به این بیماری خواهر یا برادری با این بیماری دارند.
سن
با وجود اینکه هر فردی ممکن است به این بیماری مبتلا شود؛ اما بیشتر در بزرگسالان بین ۳۰ تا ۵۵ سال رخ می‌دهد.
چه عوارضی دارد؟
تعداد کمی از افراد ممکن است به دنبال این بیماری، دچار آرتریت موتیلان شوند که نوع شدید و دردناک آرتریت پسوریازیس است.
با گذشت زمان آرتریت موتیلان استخوان‌های کوچک دست، به خصوص انگشتان دست را از بین می‌برد و منجر به تغییر دائمی آنها و در نهایت ناتوانی دائمی خواهد شد.
از دیگر عوارضی که در برخی از افراد ایجاد می‌کند، می‌توان به فشار خون بالا، دیابت، سندرم متابولیک و بیمای‌های قلبی و عروقی اشاره کرد.
چگونه تشخیص داده می‌شود؟
ابتدا پزشک معاینات فیزیکی را انجام می‌دهد تا با توجه به علائم، بیماری را تشخیص دهد. هیچ آزمایش مشخصی وجود ندارد که آرتریت پسوریاتیک را تایید کند؛ اما با انجام برخی از آزمایش‌ها می‌توان به رد یا تایید برخی از دلایل احتمالی مانند روماتیسم مفصلی یا نقرس کمک کرد.
آزمایش‌های تصویربرداری
- اشعه ایکس
- ام آر آی
تست‌های آزمایشگاهی
آزمایش مایع مفصلی
در این آزمایش پزشک با استفاده از یک سوزن، کمی از مایع مفصل آسیب‌دیده را از زانو خارج می‌کند. کریستال‌های اسید اوریک در مایع مفصلی ممکن است نشان دهنده بیماری نقرس یا حتی آرتریت پسوریازیس باشد. گاهی ممکن است هر دو این بیماری را با هم داشته باشید.
فاکتور روماتوئید
این مورد آنتی بادی است که در اغلب مواقع در خون افراد مبتلا به آرتریت روماتوئید وجود دارد؛ اما در افراد آرتریت پسوریاتیک نیست. با کمک این آزمایش می‌توان به راحتی این دو بیماری را از یکدیگر تفکیک کرد.
چه درمانی دارد؟
همانطور که گفتیم این بیماری هیچ درمانی ندارد. تنها هدف پزشک کنترل التهاب در مفاصل آسیب دیده برای ناتوانی مفصل، درد و کنترل مشکلات پوستی است.
از متداول‌ترین روش درمانی که برای بیماران در نظر گرفته می‌شود، داروهای ضد روماتیسمی است. به طور کلی درمانی که برای بیمار در نظر گرفته می‌شود بستگی به شدت بیماری و مفاصل دارد.
درمان دارویی
NASID ها
این مورد داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی است که می‌تواند به کاهش درد و التهاب کمک کند.
داروهای ضد روماتیسمی
مصرف این داروها مانع پیشرفت آرتریت پسوریاتیک می‌شود. همچنین از آسیب مفصل و سایر بافت‌های بدن جلوگیری می‌کند.
عوامل بیولوژیکی
این مورد به عنوان اصلاح کننده‌های پاسخ بیولوژیکی نیز شناخته می‌شوند و مسیرهای مختلفی از سیستم ایمنی را مورد هدف قرار می‌دهد.
از دیگر درمان‌های دارویی می‌توان به چنین مواردی اشاره کرد:
- داروهای DMARD مصنوعی هدفمند
- داروهای خوراکی جدیدتر مانند اپرمیلاست
تراپی‌ها
راهکارهای درمانی فیزیکی و کاردرمانی به کاهش درد کمک کرده و انجام فعالیت‌های روزانه را برای شما آسان‌تر می‌کند. ماساژ درمانی نیز می‌تواند کمک کننده باشد.
جراحی و روش‌های دیگر
تزریق استروئید
تزریق به مفصل آسیب دیده می‌تواند منجر به کاهش التهاب شود.
جراحی تعویض مفصل
برخی از مفاصلی که به دنبال آرتریت پسوریازیس دچار آسیب شده‌اند را می‌توان با مفصل مصنوعی جایگزین کرد.
نکاتی که باید برای مراقبت از خود بدانید
مواردی که باید در نظر داشته باشید به شرح زیر است:
محافظت از مفاصل خود
باید در انجام فعالیت‌های روزانه خود تغییراتی ایجاد کنید. به طور مثال باید اجسام سنگین را با دو دست خود بلند کنید.
حفظ وزن نرمال
داشتن وزن نرمال کمترین فشار را به مفاصل شما وارد می‌کند و منجر به کاهش درد و افزایش تحرک و انرژی شما خواهد شد. علاوه بر این شما با کاهش وزن به افزایش تاثیر گذاری مصرف داروها نیز کمک می‌کنید.
انجام منظم تمرینات ورزشی
ورزش به انعطاف پذیری مفاصل و همچنین قوی نگهداشتن عضلات کمک می‌کند. تمریناتی از جمله دوچرخه سواری، شنا، یوگا، تای چی و پیاده‌روی گزینه‌های مناسبی هستند.
خودداری از مصرف سیگار
سیگار کشیدن خطر ابتلا به پسوریازیس را افزایش می‌دهد و منجر به تشدید علائم می‌شود.
خودداری از مصرف الکل
مصرف الکل باعث کاهش اثربخشی درمان می‌شود و عوارض مصرف برخی از داروها را افزایش می‌دهد.
