علائم سندرم پارسوناژ ترنر

سندرم پارسوناژ ترنر چیست و چه علائمی دارد

سندرم پارسوناژ ترنر یک اختلال عصبی است که با درد ناگهانی و طاقت‌فرسا در شانه و به دنبال آن ضعف شدید ایجاد می‌شود. 

این ضعف به‌دلیل آسیب به اعصاب رخ می‌دهد؛ اما، علت آن به‌طور کامل مشخص نیست. ممکن است این بیماری تا ماه‌ها ادامه داشته باشد.

این ضعف به دلیل آسیب به اعصاب بیمار ایجاد می‌شود و به‌طور کلی علل دقیق آن مشخص نیست.

از هر ۱۰۰ هزار نفر سالانه سه نفر به سندرم پارسوناژ ترنر مبتلا می‌شوند. به‌صورت کلی مردان بیشتر از زنان تحت تاثیر این بیماری هستند. 

این سندرم اغلب با شانه یخ زده یا مشکلات گردنی اشتباه گرفته می‌شود، به همین جهت نیاز به بررسی توسط متخصص درد دارد.

منظور از سندرم پارسوناژ ترنر چیست

این سندرم یک اختلال عصبی است که باعث درد ناگهانی و شدید در بالای بازو و شانه می‌شود. ضعف در عضلات شانه، بازو، ساعد یا دست به دنبال درد ایجاد می‌شود که از روزها تا چند هفته ادامه دارد. 

شبکه‌ای از اعصاب وجود دارد که از ستون فقرات از طریق گردن، به زیر بغل و سپس به بازوها می‌رود که به آن شبکه بازویی گفته می‌شود. آسیب به آن اعصاب باعث ضعف عضلانی خواهد شد.

این سندرم در اغلب مواقع به اشتباه به‌عنوان رادیکولوپاتی گردن یا اسپوندیلوز گردن تشخیص داده می‌شود. احتمال داده می‌شود که این بیماری به دلیل عوامل ژنتیکی ایجاد شده باشد.

درد ناشی از سندرم پارسوناژ ترنر

درد ناشی از سندرم پارسوناژ ترنر چگونه است؟

این سندرم عموما به‌صورت درد ناگهانی، اغلب نیمه‌شب در شانه و بازو احساس می‌شود. درد شدید می‌تواند از ساعت‌ها تا چهار هفته طول بکشد و کم‌کم موجب ضعیف شدن ماهیچه‌های بازو شود.

ضعف اغلب در شانه یا بالای بازو وجود دارد، با این حال ممکن است در ساعد و دست نیز احساس شود. گاهی اوقات ممکن است قسمت‌های دیگری مانند تیغه شانه یا قفسه سینه تحت تاثیر قرار بگیرد.

به‌ندرت قسمت‌هایی مانند عضلات پا و جمجمه سر درگیر می‌شوند. هنگامی که عضلات ضعیف هستند، بافت ماهیچه‌ای می‌تواند به مرور از بین برود که به عنوان آتروفی شناخته می‌شود. بسیاری از افراد احساس را در بازو از دست می‌دهند.

سندرم پارسوناژ ترنر چه کسانی را تحت تاثیر قرار می‌دهد؟

آقایان بیشتر از خانم‌ها به این بیماری مبتلا می‌شوند. همچنین افراد جوان تا میانسال نیز بیشتر احتمال درگیری این بیماری را دارند. 

با این حال مشاهده شده که کودکان خردسال و افراد مسن نیز درگیر این بیماری شده‌اند.

مطالب مرتبط: سندرم مرالژیا پارستتیکا

علت ایجاد سندرم پارسوناژ ترنر چیست

علت دقیق ایجاد این بیماری مشخص نیست، با این حال چند علت احتمالی وجود دارد که به شرح زیر است:

  • ویروس یا عفونت
  • حدود ۲۵ درصد از افراد مبتلا به این سندرم اینطور گزارش داده‌اند که قبل از ابتلا به این بیماری دچار ویروس یا عفونت بوده‌اند.
  • واکسیناسیون
  • ضربه (تصادفات یا آسیب فوتبالی می‌تواند باعث ضربه به شانه شود)
  • سلول‌های سرطانی
  • عمل جراحی
  • زایمان
  • ضربه وارد شدن به ستون فقرات
  • آزمایش‌های تصویربرداری که از مقدار کمی رنگ رادیواکتیو استفاده می‌شود.
  • ورزش سخت
  • جراحت
  • شرایط خود ایمنی و اختلالات بافت همبند
  • مصرف هروئین

علائم سندرم پارسوناژ ترنر

سندرم پارسوناژ ترنر چه علائمی دارد؟

شدت درد، محل درد یا مدت زمان درد در افراد یکسان نیست و ممکن است هر فردی علائم متفاوتی داشته باشد. علائم ناشی از این بیماری ممکن است شامل موارد زیر باشد:

  • درد ناگهانی یا همراه با سوزش (در موارد نادر تدریجی رخ می‌دهد)
  • احساس درد در یک شانه (به‌ندرت در هر دو شانه)
  • درد احتمالی در گردن، بازو و دست (به‌ندرت درد در پاها)
  • درد هنگام عصر یا شب بدتر می‌شود. درد ممکن است خفیف یا غیر قابل تحمل باشد.
  • ضعف عضلانی در شانه، این ضعف می‌تواند به صورت خفیف یا شدید باشد.
  • ایجاد بی حسی در قسمت آسیب‌دیده وجود دارد یا به‌صورت گزگز یا سوزش است.
  • دررفتگی جزئی در مفصل شانه وجود داشته و دامنه حرکتی غیرطبیعی در مفاصل وجود دارد.
  • ماهیچه‌ها یا تاندون‌های کوتاه شده
  • تنگی نفس (نادر)
  • تعریق بیش از حد
  • قرمز و متورم شدن دست‌ها

سندرم پارسوناژ ترنر چگونه تشخیص داده می‌شود؟

زمانی که به متخصص درد مراجعه می‌کنید، ابتدا علائم شما را بررسی می‌کند و با توجه به آن بیماری شما تشخیص داده می‌شود. 

برای تایید، تشخیص و رد هرگونه بیماری‌های احتمالی دیگر راهکارهای تشخیصی را نیز توصیه می‌کنند که این موارد به شرح زیر است:

  • الکترومیوگرافی (EMG)
  • MRI
  • سونوگرافی عصبی
  • سی تی اسکن

آسیب عصبی

سندرم پارسوناژ ترنر چگونه درمان می‌شود؟

با این حال که درمان مشخصی برای این بیماری وجود ندارد؛ اما، برخی راهکارهای موثر برای این بیماری در نظر گرفته شده است که این موارد به شرح زیر است:

  • مسکن برای کنترل درد
  • فیزیوتراپی برای افزایش دامنه حرکتی
  • TENS (تحریک الکتریکی عصب از طریق پوست) مسدود شدن انتقال عصبی

در صورتی که روش‌های درمانی ذکر شده موثر عمل نکند، ممکن است در نهایت عمل جراحی برای بیمار در نظر گرفته شود.

بدون دیدگاه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *