شکستگی استخوان متاکارپ

منظور از شکستگی استخوان متاکارپ، شکستگی استخوان‌های لوله‌ای شکل در کف دست است. معمولا این عارضه بیشتر در ورزشکاران، به خصوص در بوکسورها مشاهده می‌شود، به همین جهت به عنوان «شکستگی بوکسور» نیز شناخته می‌شود.

هر یک از انگشتان دست شما دارای یک استخوان متاکارپ است و هر کدام از این متاکارپ‌ها ممکن است در اثر ضربه وارد شدن با قدرت و انرژی بالا به دست ورزشکاران شکسته شود. لازم به ذکر است که این آسیب در ورزش‌های دیگری غیر از بوکس نیز مشاهده می‌شود.

شکستگی متاکارپال دست و آسیب بافت‌های دیگر

زمانی که این شکستگی رخ می‌دهد، تنها استخوان دست نیست که تحت تاثیر قرار می‌گیرد، برخی از بافت‌های نرم نیز در دست شما تحت تاثیر قرار می‌گیرد. بافت‌های نرم شامل موارد زیر است:

• ماهیچه‌ها
• رباط‌ها
• تاندون‌ها
• اعصاب

علت شکستگی استخوان متاکارپ چیست

شکستگی‌های متاکارپ همیشه به دنبال ضربه ایجاد می‌شود و معمولا در اثر ضربه زدن به یک جسم با بند انگشت مشت شده رخ می‌دهد.

استخوان‌های ضعیف (مانند آن دسته از استخوان‌های مبتلا به پوکی استخوان) بیشتر در معرض شکستگی قرار دارند. به‌طور کلی شکستگی متاکارپ زمانی رخ می‌دهد که دست با نیروی بالا به جسمی‌ دیگر برخورد می‌کند و در نهایت منجر به شکستگی استخوان متاکارپ می‌شود.

چنین عارضه‌ای معمولا هنگام مشت زدن با مشت گره خورده رخ می‌دهد. با انجام چنین کاری، بند انگشتان یا سر متاکارپال‌ها به‌طور مستقیم به یک جسم سختی برخورد می‌کند و تمام نیروی ضربه، باعث شکستگی می‌شود.

به همین دلیل است که بوکسورها بیش از افراد دیگر مستعد ابتلا به این نوع شکستگی هستند، به‌خصوص زمانی که بدون دستکش این ورزش را انجام می‌دهند.

شکستگی استخوان متاکارپ چه علائمی ایجاد می‌کند

همانطور که گفتیم این عارضه به دلیل وارد شدن ضربه از طریق مشت یا ضربه مستقیم ناشی از زمین خوردن رخ می‌دهد. در این مواقع در دست خود به‌خصوص در قسمتی که ضربه وارد شده احساس درد زیادی دارید.

در ناحیه آسیب‌دیده مقدار قابل توجهی تورم و همچنین کبودی مشاهده می‌شود. همچنین شدت در برخی از افراد بسیار زیاد است.

زمانی که معاینه فیزیکی توسط متخصص درد انجام می‌گیرد، دست بیمار در قسمت متاکارپال آسیب‌دیده حساس‌تر از سایر نقاط دست است.

برای برخی از افراد در انتهای شکستگی، استخوان شکسته شده قابل لمس است که در صورت فشار دادن آن نقطه، حرکت احساس می‌شود.

اگر شکستگی به‌صورت زاویه‌دار باشد، دست کمی به سمت داخل در راستای کف دست خم می‌شود و نقطه‌ای از نوک شکستگی را احساس خواهید کرد.

از دیگر علائم مهمی‌ که پزشک می‌تواند شکستگی استخوان متاکارپ را تشخیص دهد، این مورد است که آیا تغییر شکل چرخشی در ناحیه شکستگی وجود دارد یا خیر.

در این مواقع از بیمار خواسته می‌شود که دست خود را مشت کند، زمانی که دست به این حالت قرار می‌گیرد، انگشتان باید به درستی در یک راستا و موازی قرار بگیرند.

در صورتی که متاکارپ انگشتی شکسته شده باشد و در راستای انگشتان دیگر قرار نگرفته باشد، این احتمال را می‌دهند که انتهای قسمت شکسته شده چرخیده است.

امکان ایجاد این عارضه در هر ورزش و ورزشکاری وجود دارد، اگرچه بیشتر در ورزش‌هایی دیده می‌شود که در آن خطر ضربه با انرژی زیاد به دست ورزشکار وجود دارد. به‌طور مثال در بوکس و دیگر تمرینات رزمی مشاهده می‌شود.

شکستگی استخوان متاکارپ چگونه تشخیص داده می‌شود؟

زمانی که به پزشک برای عارضه ایجاد شده مراجعه می‌کنید، در مرحله اول تشخیص، در خصوص سابقه پزشکی شما سوالاتی پرسیده می‌شود و در ادامه معاینات فیزیکی انجام می‌گیرد.

پزشک در صورت نیاز برای بررسی بهتر و تشخیص نهایی از بیمار می‌خواهد که عکسبرداری با اشعه ایکس را انجام دهد. گاهی به موارد اضافه‌تری مانند سی تی اسکن برای مشاهده دقیق‌تر و با جزئیات از شکستگی برای تعیین بهترین روش درمانی نیاز خواهد بود.

شکستگی استخوان متاکارپ چگونه درمان می‌شود

راهکارهای درمانی بسته به شرایط هر فرد متفاوت است؛ اما به‌صورت کلی این راهکارهای درمانی برای بیمار در نظر گرفته می‌شود:

درمان غیر جراحی برای شکستگی متاکارپ

برای بی‌حرکت کردن شکستگی متاکارپ باید از آتل ناودانی یا گچ استفاده کرد. آتل ناودانی اولنار که به عنوان آتل باکسر نیز شناخته می‌شود باید برای شکستگی‌های چهارم یا پنجم متاکارپ مورد استفاده قرار می‌گیرد که در این حالت انگشت شست، حلقه و اشاره را آزاد می‌گذارند.

برای شکستگی‌های متاکارپ دوم یا سوم باید از اسپلینتی استفاده کرد که انگشت کوچک و حلقه آزاد باشد. آتل به‌طور کاملا سخت دور دست و ساعد را احاطه نمی‌کند و پوشش نرمی دارد تا در صورت تورم، مشکلی برای بیمار ایجاد نشود.

معمولا نوک انگشتان از آتل آزاد می‌ماند تا کمی حرکت داشته باشد و سفت نماند. معمولا آتل به مدت شش هفته مورد استفاده قرار می‌گیرد و سپس فیزیوتراپی برای بیمار در نظر گرفته می‌شود.

درمان به روش جراحی

در ادامه پس از انجام معاینات دقیق‌تر و انجام رادیوگرافی، تصمیم بعدی باید در این مورد باشد که آیا جراحی لازم دارید یا خیر.

در صورتی که جراحت باز باشد یا اگر نیاز به ترمیم رباط یا تاندون داشته باشید، در نهایت نیاز به عمل جراحی خواهد بود. در نهایت پس از جراحی و بعد از بهبودی استخوان‌ها، آتل‌بندی و یک دوره فیزیوتراپی باید انجام گیرد.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد

اغلب ورزشکاران هنگام تمرینات حرفه‌ای دچار آسیب حاد می‌شوند که در اکثر مواقع با روش‌های خانگی قابل کنترل و درمان است.

در صورتی که علائم آسیب جدی باشد باید بیمار را آرام و بی‌حرکت نگه داشت تا معاینات پزشکی و اقدامات درمانی از سوی پزشک انجام گیرد.

علائم جدی و اورژانسی شکستگی استخوان متاکارپ که نیاز به بررسی پزشک دارد به شرح زیر است:

• تغییر استخوان یا مفصلی که دچار تغییر شکل یا شکستگی شده است.
• تورم یا درد شدیدی وجود دارد.
• تنفس و نبض ناپایداری در بیمار وجود دارد.
• بیمار احساس گیجی دارد.
• گزگز یا بی حسی احساس می‌شود.

علاوه بر این در صورتی که با روش‌های خانگی موفق به کنترل علائم خود نشدید، حتما برای درمان به پزشک مراجعه کنید.

چه زمانی می‌توان به فعالیت‌های روزانه بازگشت؟

برای شروع فعالیت‌های روزانه باید خودتان برای این اقدام تلاش داشته باشید. در ابتدا تنها فعالیت‌هایی را انجام دهید که احساس می‌کنید که قادر به انجام دادن آن هستید.

رانندگی

زمانی که آتل را از دست خود خارج می‌کنید باید بتوانید فعالیت‌هایی مانند رانندگی را انجام دهید، با این حال تنها در صورتی که کنترل کامل بر وسیله نقلیه خود دارید، رانندگی کنید.

بازگشت به فعالیت شغلی

اینکه شما می‌توانید به فعالیت شغلی خود بازگردید یا خیر، به نوع کار شما بستگی دارد. گاهی اوقات برخی برای شروع کار مشکلی ندارند، در حالی که برخی دیگر باید کار خود را به‌صورت تدریجی آغاز کنند.

فعالیت‌های روزانه

اگر دردی احساس نمی‌کنید، می‌توانید فعالیت‌های روزانه خود را انجام دهید. با گذشت زمان می‌توانید فعالیت‌های خود را افزایش دهید.

کاهش قدرت و انعطاف ممکن است شروع کار را برای شما کمی سخت کند. اگر فعالیت‌های خود را به آرامی انجام دهید، کار کردن برای شما امکان‌پذیر خواهد بود.

برنامه و روند بهبودی پس از شکستگی متاکارپ

نکاتی که باید طی روند بهبود بعد از شکستگی در نظر داشته باشید به شرح زیر است:

گذشت 0 تا 2 هفته پس از آسیب‌دیدگی

ممکن است انگشت خود به انگشت کناری بچسبد؛ اما سعی کنید که مفاصلی را که به یکدیگر چسبیده‌اند، حرکت دهید. پس از آسیب‌دیدگی به این موارد دقت کنید:

• درد و تورم خود را کنترل کنید.
• با دست خود فعالیت‌های سبک را انجام دهید.
• از بلند کردن وسیله‌های سنگین خودداری کنید.
• از برداشتن وسایل گرم خودداری کنید.

2 تا 6 هفته پس از آسیب‌دیدگی

طی این مدت به این موارد دقت داشته باشید:

• حرکت و تمرینات دست خود را افزایش دهید.
• سعی کنید سه مفصل هر انگشت را هر ساعت حرکت دهید؛ اما به زور این کار را نکنید.
• به تدریج باید فعالیت‌های روزانه خود را افزایش دهید.

6 تا 12 هفته پس از آسیب‌دیدگی

طی هفته 6 و 12 پس از آسیب این نکات را در نظر داشته باشید:

• طی این مدت دیگر مانعی برای انجام فعالیت‌های روزانه ندارید.
• فعالیت معمول روزانه خود را باید شروع کنید.
• اگر فعالیت و ورزش خاصی مانند بوکس انجام می‌دهید، باید حداقل سه ماه بگذرد تا بتوانید فعالیت‌های با شدت بالاتری را انجام دهید.