دستگاه تحریک طناب نخاعی یا استیمولاتور نخاعی یا محرک نخاعی یکی از دستگاه‌های پزشکی است که به درمان درد مزمن کمک می‌کند. در واقع با استفاده از این دستگاه پزشکی طیف وسیعی از انواع درد قابل درمان است. اما زمانی از این دستگاه کمک گرفته می‌شود که سایر راهکارهای درمانی موثر عمل نکند.
این ابزار انواع مختلفی دارد و برای درمان درد، در بدن قرار داده می‌شود. همچنین می‌تواند جایگزینی برای سایر روش‌های درمانی مانند مسکن‌های اعتیاد آور باشد.
دستگاه تحریک طناب نخاعی (SCS) چگونه به درمان درد کمک می‌کند؟
برای دانستن نحوه عملکرد این محرک نخاعی در ادامه توضیحات بیشتری در این باره به شما خواهیم داد:
احساس درد
در حالت نرمال، درد در واقع یک فرایند محافظتی است. این نشانه به شما می‌گوید که چه زمانی آسیب دیده‌اید یا اتفاقاتی در بدن در حال رخ دادن است که به شما آسیب می‌رساند. همچنین نشانه بسیاری از بیماری‌هاست.
با این حال نمی‌توان درد را همیشه به عنوان نشانه‌ای از محافظت از بدن در نظر گرفت و به آن هیچ توجهی نداشت. بسیاری از شرایط با درد شدیدی همراه است که برطرف نمی‌شود و انجام بسیاری از فعالیت روزمره را دشوار می‌کند.
با گذشت زمان کنار آمدن با درد مزمن می‌تواند عواقب جدی را برای شما به دنبال داشته باشد. درد مزمن باعث تغییراتی در مغز و سیستم عصبی می‌شود.
این تغییرات درد را شدیدتر می‌کند یا باعث می‌شود که سیستم عصبی سیگنال‌های درد را به قسمت‌هایی مختلفی ارسال کند. در برخی مواقع ممکن است سیستم عصبی شما سیگنال‌های درد را گهگاهی یا مداوم ارسال کند.
مطالب مرتبط: پمپ درد نخاعی چیست
آشنایی با سیستم عصبی
سیستم عصبی یک شبکه پیچیده در سراسر بدن را تشکیل می‌دهد و ارتباط دو طرفه بین مغز و قسمت‌های مختلفی در بدن ایجاد می‌کند.
دستگاه تحریک طناب نخاعی با کمک جریان الکتریکی خفیفی برای تحریک رشته‌های عصبی خاصی در نخاع به کار برده می‌شود. در واقع این جریان از رسیدن سیگنال‌های درد به مغز جلوگیری می‌کند.
چه افرادی نیاز به انجام این روش درمانی دارند؟
دستگاه تحریک طناب نخاعی (SCS) باعث رفع درد مزمن و شدید می‌شود و بیشتر برای سندرم جراحی ناموفق کمر کاربرد دارد.. این روش درمانی زمانی استفاده می‌شود که سایر روش‌های کنترل درد موفق عمل نکند.
شرایطی که فرد را نیازمند استفاده از این محرک می‌کند، در بزرگسالان بسیار شایع است. با این حال ممکن است نوجوانان شرایطی داشته باشند که با دستگاه تحریک طناب نخاعی قابل درمان باشد.
استیمولاتور نخاعی (SCS) چه مشکلاتی را درمان و کنترل می‌کند؟
درد مزمن به دلایل مختلف ایجاد می‌شود؛ اما احتمال ایجاد برخی از آنها بیشتر است. از دلایل مهم ایجاد این عارضه می‌توان به چنین مواردی اشاره کرد:
- کمردرد
- سندرم درد منطقه‌ای پیچیده (CRPS)
- تداوم کمردرد پس از جراحی لامینکتومی یا سندرم درد مداوم ستون فقرات (PSPS)
- نوروپاتی مرتبط با دیابت (آسیب عصبی)
- درد به دلیل اختلال در عملکرد اعصاب (درد نوروپاتیک)
محققان در حال بررسی‌اند که آیا می‌توانند مشکلات زیر را با دستگاه تحریک طناب نخاعی درمان کنند یا خیر:
- سندرم درد مرکزی
- درد ایسکمیک (به دلیل جریان کم خون)
- درد قفسه سینه
- آسیب طناب نخاعی و انواع دیگر آسیب‌های عصبی
- نورالژی پس از هرپس (درد عصبی ناشی از آسیب به زونا)
قبل از انجام این روش درمانی چه پروسه‌ای طی می‌شود؟
دستگاه تحریک طناب نخاعی (SCS) به عنوان اولین خط درمانی در نظر گرفته نمی‌شود. زمانی از این روش به کار گرفته می‌شود که سایر روش‌های درمانی مانند تزریق دارو و فیزیوتراپی موثر عمل نکند.
در صورتی که پزشک نیاز بداند که از این روش درمانی کمک بگیرد، به‌طور کامل با انجام آزمایش و عکسبرداری شرایط شما مورد بررسی قرار می‌گیرد تا متوجه شوند که آیا برای انجام آن شرایط مناسبی دارید یا خیر.
در صورت تایید این روش درمانی برای شما، نحوه آماده شدن را برای جراحی توضیح می‌دهند:
داروهای مصرفی شما
هر دارویی که مصرف می‌کنید از جمله ویتامین و مکمل‌ها، به پزشک خود اطلاع دهید. ممکن است از شما خواسته شود که مصرف داروی خاصی از جمله داروهای رقیق‌کننده خون را تغییر دهید. تنها پس از مشورت با پزشک، در صورت نیاز مصرف دارو را متوقف کنید.
حمام کردن
قطعا توضیحاتی در خصوص حمام کردن و آماده شدن شما برای این عمل خواهند داد که ممکن است شامل ممنوعیت استفاده از محصولات بهداشتی خاصی باشد.
ممنوعیت مصرف غذا
از آنجایی که این روش جراحی تحت بیهوشی عمومی انجام می‌گیرد، باید حداقل هشت ساعت قبل از عمل از مصرف غذاهای جامد و حداقل دو ساعت قبل از عمل از مصرف مایعات خودداری کنید.
پروسه انجام این روش درمانی چگونه است؟
تحریک طناب نخاعی (SCS) طی دو مرحله برای بیماران انجام می‌شود. در واقع مرحله اول به صورت آزمایشی برای بیماران مورد استفاده قرار می‌گیرد. روش آزمایشی تحت آرامبخش یا بی حسی موضعی و از طریق پوست انجام می‌شود.
مرحله بعدی، در صورت موفقیت‌آمیز بودن نتیجه مرحله اول انجام می‌گیرد. به‌طور کلی برای قرار دادن این محرک، یک یا چند سیم به ناحیه مورد نظر متصل می‌شود.
قسمت رسانای سیم در فضای اپیدورال قرار داده می‌شود. محل اتصال می‌تواند برای هر فردی متفاوت باشد. برای اغلب افراد بهترین قسمت برای قرار دادن این ابزار درمانی در کمر، پشت قفسه سینه یا قسمت پایین استخوان سینه است. برای افرادی که بازو درد دارند، ابزار در ناحیه گردن قرار داده می‌شود.
پس از اتمام این روش درمانی
پس از اتمام عمل احتمالا می‌توانید همان روز یا روز بعد به خانه بازگردید. اغلب افراد پس ایمپلنت این ابزار، طی یک یا دو روز به خانه بازمی‌گردند.
پزشک در خصوص دستور العمل‌هایی که باید پس از درمان توجه داشته باشید به شما خواهد گفت. در اغلب مواقع باید از زخم جراحی مراقبت شود، تمیز نگه داشته شود و بانداژ را طی ۷ تا ۱۰ روز تعویض کنید.
پس از گذشت ۱۰ روز تا دو هفته پس از عمل قرار ملاقاتی با پزشک خواهید داشت.
){kind=link}
بدون دیدگاه