کشیدگی عضلانی کمر می‌تواند دردی شدید تا خفیف داشته باشد. در بیشتر موارد کشیدگی عضلانی کمر می‌تواند طی چند ساعت یا چند روز بهبود پیدا کند و مشکلات طولانی مدتی برای شما ایجاد نمی‌کند.
اگر درد ناشی از کشیدگی عضلانی کمر بیش از یک یا دو هفته ادامه داشته باشد و همینطور به قدری شدید باشد که فعالیت‌های روزانه را مختل کند نیاز به مراجعه به پزشک خواهید داشت.
چه علائمی دارد؟
معمولا علائمی که به دنبال این عارضه احساس می‌کنید به شرح زیر است:
احساس درد
کشیدگی عضلات باعث احساس درد و سفتی در ناحیه کمر می‌شود. دردی که همراه با احساس گرما در ناحیه آسیب‌دیده و سوزن سوزن شدن باشد، به دلیل تحریک ریشه عصبی است نه به دنبال کشیده شدن عضلات.
بدتر شدن درد با حرکت
اگر کشیدگی رخ داده باشد، حرکات خاصی که عضلات آسیب‌دیده را فعال می‌کند، باعث بدتر شدن درد می‌شود. به طور مثال هنگام بلند شدن از حالت نشسته، خم شدن رو به جلو یا زمانی که می‌خواهید از رختخواب بیرون بیاید متوجه بدتر شدن درد می‌شوید.
درد در ناحیه پایین کمر
معمولا درد در قسمت پایین کمر احساس می‌شود، حتی ممکن است در ناحیه باسن نیز درد را احساس کنید؛ چرا که این عضلات به حمایت از کمر کمک می‌کند. به ندرت دردی مانند درد سیاتیک که از پاها عبور می‌کند، احساس خواهید کرد.
احساس سفتی یا مشکل در راه رفتن
با کشیدگی عضلانی کمر حرکات معمولی محدود می‌شود و حرکاتی مانند خم شدن، تغییر وضعیت، ایستادن یا راه رفتن را طی مدت طولانی دشوار می‌کند.
التهاب و حساسیت
با کشیده شدن عضلات کمر امکان التهاب و حساس شدن هنگام لمس وجود دارد. اگر اسپاسم و گرفتگی کمر رخ دهد می‌تواند منجر به درد شدید شود و تحرک را نیز محدود کند؛ چرا که ناحیه آسیب‌دیده در کمر برای چند روز متورم می‌شود.
تسکین درد هنگام استراحت
با استراحت کردن این امکان به ماهیچه‌های کمر داده می‌شود تا کاهش اسپاسم و تنش داشته باشد. به طور مثال زمانی که می‌نشینید باید پاهای خود را بالا بگیرید یا هنگام دراز کشیدن روی تخت یا روی زمین باید حالتی باشد که زانوها کمی بالا قرار گیرد، به این صورت است که به‌طور موقتی درد کاهش پیدا می‌کند.
یکی از مهم‌ترین عاملی که باعث ایجاد درد کشیدگی عضلانی کمر می‌شود، اسپاسم عضلانی است.
معمولا درد ناشی از کشیدگی عضله به‌طور ناگهانی رخ می‌دهد و می‌تواند ناشی از یک فعالیت خاص باشد. معمولا درد شدید به دنبال این عارضه طی یک الی دو هفته بهبود پیدا می‌کند.
علت کشیدگی عضلانی کمر چیست
امکان ایجاد این عارضه به‌طور ناگهانی به دلیل آسیب وجود دارد یا به مرور زمان به دلیل فعالیت بیش از حد و حرکات تکراری رخ می‌دهد.
آسیب ناگهانی به عضله می‌تواند باعث آسیب به تاندون یا رباط شود، این مورد به عنوان فشار حاد عضلانی در نظر گفته می‌شود.
معمولا چنین آسیب‌هایی به در اثر ضربه ناگهانی و به دنبال فعالیت‌هایی مانند بلند کردن اجسام سنگین یا فشار بیش از حد روی ستون فقرات رخ می‌دهد.
کشیدگی‌های مزمن به دنبال فعالیت‌های تکراری ایجاد می‌شود و در نهایت باعث کشیدگی بیش از حد یا پارگی عضله رخ می‌دهد. کشیدگی مزمن عضلانی بیشتر در ورزشکاران یا اشخاصی که مشاغل فیزیکی سختی دارند، بیشتر شایع است.
عوامل موثر در کشیدگی عضلات تحتانی کمر
در اغلب مواقع کشیدگی‌های کمر طی فعالیت‌های روزمره مانند ورزش کردن یا در محل کار رخ می‌دهد. از علل شایع و خطرساز چنین موادی است:
بلند کردن اجسام سنگین
فشار ناشی از بلند کردن اجسام سنگین، برداشتن وسیله از بالای سر، پیچش ستون فقرات و… از علل شایع کشیدگی عضلانی کمر هستند. برای جلوگیری از این عارضه باید وسیله را نزدیک به سینه بردارید و از چرخاندن قسمت بالایی بدن نیز خودداری کنید.
ضربه ناگهانی
ضربه‌های ناگهانی می‌تواند فشار شدیدی به عضله کمر وارد کند. به طور مثال با ورزش‌های پرتحرک مانند چوگان یا فوتبال ممکن است فشار زیاد به مفاصل و ماهیچه‌ها وارد شود. عوامل دیگر مانند تصادفات رانندگی یا زمین خوردن از دیگر موارد رایج هستند.
حرکات تکراری
حرکات مکرر باعث سفتی یا پارگی عضلات می‌شود. ورزش‌هایی مانند قایقرانی یا گلف به دنبال حرکات مکرر باعث ایجاد فشار مزمن می‌شوند.
فشار مزمن در طول زمان دردناک می‌شود، یا اینکه اگر سابقه درد عضله داشته باشید و سپس تحت فشار قرار گیرد، ممکن است درد به‌طور ناگهانی بدتر شود.
وضعیت نامناسب بدن، عضلات کمر و شکم ضعیف
اگر عضلات کمر و شکم ضعیف باشند، ناحیه پایین کمر بیشتر مستعد آسیب خواهد بود. برای مثال خم شدن به سمت جلو، فشار زیادی به عضلات ستون فقرات و کمر وارد می‌کند. همچنین عضلات سفت همسترینگ نیز به مرور زمان فشار زیادی به کمر وارد می‌کند.
شروع یک فعالیت جدید
گاهی با شروع فعالیت یا ورزش جدید ممکن است فشار ناگهانی به یک عضله وارد یا چندین عضله وارد کند که در نهایت منجر به کشیدگی عضله می‌شود.
عوامل دیگری نیز در افزایش خطر کشیدگی عضلانی کمر از جمله مصرف سیگار یا هر نیکوتین دیگری، محدودیت دامنه حرکتی کمر یا سفتی و چاقی موثر است.
چگونه تشخیص داده می‌شود؟
معمولا با ذکر سابقه پزشکی و همچنین انجام معاینات فیزیکی می‌توان به تشخیص کشیدگی عضلانی در ناحیه کمر کمک کرد.
سابقه پزشکی
پزشک از بیمار می‌خواهد تا در خصوص علائم، زمان بروز چگونگی شروع آن توضیح دهد و در صورت نیاز در خصوص عادت خواب، مسائل پزشکی و همچنین ورزش‌هایی که می‌کنید، از شما سوال خواهد کرد.
معاینات فیزیکی
معاینه برای بررسی دامنه حرکتی و انعطاف‌پذیری کمر، عضلات لگن یا همسترینگ انجام خواهد شد. تحریک ریشه عصبی نیز با تست بلند کردن پا مورد بررسی قرار می‌گیرد تا موارد احتمال عارضه‌هایی مانند تنگی کانال نخاعی یا فتق دیسک رد شود.
به ندرت پزشک لازم می‌داند تا تصویربرداری‌هایی مانند اشعه ایکس یا ام آر آی انجام شود، تنها زمانی که بیمار مشکوک به شکستگی یا فتق باشد، توصیه به انجام آن می‌کنند.
ابتدا عکسبرداری با اشعه ایکس انجام می‌شود و در صورتی که مورد مشکوکی وجود داشته باشد، در نهایت MRI را توصیه خواهند کرد.
کشیدگی عضلانی کمر چه درمانی دارد؟
معمولا راهکارهای درمانی ساده‌ای دارد و بیماران طی مدت کوتاهی درمان می‌شوند. ممکن است پزشک به شما توصیه کند که طی مدت زمان طولانی ورزش کنید یا تغییرات ارگونومیک داشته باشید.
در شروع درمان نباید هیچ اقدام تهاجمی انجام شود، باید مراحل درمانی از راهکارهای ساده شروع شود و در صورت عدم درمان اقدامات تهاجمی انجام گیرد.
درمان‌های اولیه
در اغلب مواقع کشیدگی عضلانی کمر با خود مراقبتی صحیح یا روش‌های درمانی غیر تهاجمی قابل درمان است. برخی از روش‌های درمان که در مرحله اول برای بیماران در نظر گرفته می‌شود به شرح زیر است:
داروهای ضد التهاب (NASIDs)
داروهایی مانند ناپروکسن و ایبوپروفن به کاهش التهاب کمک می‌کند و منجر به تسکین درد می‌شود؛ اما باید تحت نظر پزشک مصرف کنید.
داروهای مسکن بدون نسخه
با مصرف استامینوفن می‌توانید درد را به حداقل برسانید؛ اما نباید در مصرف آن زیاده‌روی کنید. حتما این دسته از داروها را با مشورت پزشک کنید.
شل کننده عضلانی
داروهای شل کننده‌های عضلانی طی کوتاه مدت برای کاهش اسپاسم عضلانی توصیه می‌شود. اکثر این شل کننده‌ها به طور مستقیم روی عضلات تاثیر نمی‌گذارد، در واقع با تاثیر در گیرنده‌های درد در سیستم عصبی مرکزی، درد را کاهش می‌دهد.
این داروها نیز باید با احتیاط مصرف شوند، در غیر این صورت باعث عوارض زیادی خواهد شد.
کمپرس سرد
استفاده از کمپرس سرد به کاهش التهاب کمک می‌کند. بسته‌های کمپرس سرد را به مدت ۱۰ الی ۲۰ دقیقه در فواصل منظم در طول روز در ناحیه مورد نظر قرار دهید.
کمپرس گرم
استفاده از کمپرس گرم به افزایش گردش خون کمک می‌کند که در نهایت باعث کاهش تنش عضلانی می‌شود و روند بهبودی را تسریع می‌بخشد. معمولا توصیه می‌شود حدود ۴۸ ساعت پس از آسیب از کمپرس گرم استفاده شود.
استفاده از این کمپرس قبل از شروع فعالیت می‌تواند بسیار کمک‌کننده باشد. به‌طور مثال استفاده از این کمپرس به مدت ۱۰ قبل از بلند شدن از رختخواب به کاهش سفتی کمک می‌کند.
ماساژ درمانی
با ماساژ، گردش خون افزایش می‌یابد و به شل شدن عضلات کمک می‌کند. در نهایت دامنه حرکتی بهبود پیدا می‌کند و درد ناشی از کشیدگی عضلانی کمر را کاهش می‌دهد.
با ماساژ دادن اندورفین در بدن ترشح می‌شود که در کاهش درد بسیار موثر است. این روش درمانی برای درد عضلانی کمر بسیار موثر و مفید است.
پیاده روی
داشتن فعالیت در طول روز برای عملکرد و سلامت ستون فقرات بسیار مهم است. حتی پیاده روی کوتاه؛ اما به‌طور مکرر می‌تواند نتیجه خوبی را به همراه داشته باشد.
پیاده روی به مدت ۳ تا ۵ دقیقه و چندین بار طی روز به کاهش سفتی کمر کمک می‌کند و در نهایت باعث کاهش درد می‌شود.
اصلاح برخی از فعالیت‌ها
خودداری از فعالیت شدید یا بلند کردن اجسام سنگین زمانی که دچار کمردرد شدید هستید، به جلوگیری از بدتر شدن آسیب عضلانی و کمردرد بسیار کمک می‌کند.
برخی مواقع با توجه به شرایط شما توصیه شود که یک دوره استراحت کوتاه مدت داشته باشید. بیشتر از یک یا دو روز استراحت توصیه نمی‌شود؛ چرا که عدم فعالیت ماهچه‌ها خود باعث بدتر شدن شرایط، خشکی و سفتی خواهد شد.
این مواردی که برای شما ذکر کردیم تنها چندین مورد از روش‌های درمانی موثر و غیر تهاجمی است که می‌تواند تاثیر درمانی خوبی داشته باشد.
چگونه می‌توان پیشگیری کرد؟
اقداماتی که می‌توانید برای پیشگیری از این عارضه در نظر داشته باشید به شرح زیر است:
- رژیم غذایی سالم و متعادل داشته باشید تا بتوانید استخوان‌ها و ماهیچه‌های خود را قوی نگه دارید.
- باید وزن خود را در محدوده سالم نگه دارید. اضافه وزن فشار زیادی را به کمر وارد می‌کند.
- به‌طور منظم ورزش کنید و تمرینات کششی انجام دهید تا مفاصل انعطاف‌پذیر نگه داشته شوند و ماهیچه‌ها در وضعیت خوبی باشند.
- اقدامات ایمنی برای جلوگیری از زمین خوردن مانند استفاده از کفش مناسب را در نظر داشته باشید.
- هنگام نشستن، ایستادن و بلند کردن باید وضعیت بدنی مناسبی داشته باشید. به‌طور مثال سعی کنید که کمر خود را صاف و شانه‌ها را عقب نگه دارید.
- هنگام نشستن زانوها خود را خم کنید و و پاهای خود را صاف روی زمین نگه دارید.
- از مصرف سیگار خودداری کنید؛ زیرا نیکوتین در جریان خون باعث اختلال در ماهیچه‌ها می‌شود.
