چه افرادی مبتلا به میوپاتی می‌شوند

احتمال ابتلا به این بیماری در هر فرد وجود دارد. عواملی که ممکن است خطر ابتلا به این عارضه را افزایش دهد به شرح زیر است:

• داشتن سابقه خانوادگی
• یک اختلال خود ایمنی، متابولیک یا غدد درون ریز
• قرار گرفتن در معرض برخی داروها یا سموم

میزان شایع بودن میوپاتی به نوع آن بستگی دارد.

میوپاتی چه علائمی‌ دارد

بسیاری از میوپاتی‌ها دارای علائم مشترک هستند که این علائم رایج به شرح زیر است:

• ضعف عضلانی، معمولا در قسمت بالای بازوها، شانه‌ها و ران شایع‌تر و شدیدتر است.
• گرفتگی عضلات، سفتی و اسپاسم احساس می‌شود.
• احساس خستگی به دنبال فعالیت
• کمبود انرژی

میوپاتی چه احساسی در بیمار ایجاد می‌کند

بیماران مبتلا به میوپاتی دچار چنین مشکلاتی می‌شوند:

• مشکل در انجام فعالیت‌های روزمره زندگی مانند حمام کردن، لباس پوشیدن یا شانه کردن موها.
• مشکل هنگام بلند شدن از صندلی، بالا رفتن از پله‌ها یا فعالیت‌هایی که نیاز به بالا بردن دست دارد مانند تعویض لامپ
• گرفتگی یا اسپاسم عضلانی
• خستگی عضلانی به دنبال فعالیت
• تنگی نفس همراه با تلاش

ماهیچه‌های دست و پا معمولا تحت تاثیر قرار نمی‌گیرند.

نحوه تشخیص میوپاتی چگونه است

پزشک برای تشخیص بیماری در خصوص سابقه پزشکی و خانوادگی، داروهای تجویزی و علائم شما سوال خواهد کرد.

همچنین معاینات فیزیکی برای شما انجام می‌شود که شامل معاینه قدرت عضلانی، تعادل، احساس شما و… است. آزمایش‌هایی که ممکن است برای بیمار در نظر گرفته شود به شرح زیر است:

• آزمایش خون
• الکترومیوگرافی
• تصویربرداری MRI
• آزمایشات ژنتیکی
• بیوپسی عضلانی

درمان میوپاتی

پس از تشخیص این بیماری از سوی پزشک، برنامه درمانی خاصی با توجه به علائمی‌ که دارید برای شما در نظر گرفته می‌شود. 

بیشتر درمان‌ها شامل فیزیوتراپی، کاردرمانی و نوعی ورزش است، سایر درمان‌های اختصاصی‌تر بسته به علائم بیمار متفاوت خواهد بود.

به‌طور کلی اغلب میوپاتی‌هایی را که به صورت اکتسابی هستند، می‌توان کنترل و درمان کرد تا علائم ناشی از این بیماری به حداقل برسد.

برخی از میوپاتی‌های ارثی، راهکارهای درمانی خاصی دارند که از پیشرفت بیماری جلوگیری می‌کند.

در حال حاضر میوپاتی‌های ارثی درمان قطعی ندارند؛ اما افراد می‌توانند با فیزیوتراپی و انجام انواع خاصی از ورزش این بیماری را کنترل کنند.

میوپاتی‌های التهابی و مرتبط با خود ایمنی

هدف از درمان این نوع از میوپاتی کاهش التهاب و پاسخ خود ایمنی بدن شماست. این نوع از میوپاتی‌ها معمولا با چنین راهکارهایی درمان می‌شوند:

• داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی
• کورتیکواستروئیدها

میوپاتی‌های ارثی و ژنتیکی

اکثر میوپاتی‌های ارثی و ژنتیکی درمان خاصی ندارند. کنترل و درمانی که برای این بیماری در نظر گرفته می‌شود، بسته به علائم بیمار متفاوت است.

دیستروفی عضلانی دوشن و بیماری پمپ از اختلالاتی هستند که با داروهای خاصی قابل درما‌ن‌اند.

سایر میوپاتی‌های اکتسابی

پزشک میوپاتی‌های اکتسابی از جمله میوپاتی‌های غدد درون ریز، سمی و عفونی را با درمان بیماری زمینه‌ای که منجر به میوپاتی می‌شود، کنترل می‌کند.

میوپاتی‌های مرتبط با توکسین با متوقف کردن عوامل آزاردهنده مانند الکل و تولوئن یا داروهایی مانند استاتین‌ها درمان می‌شوند.

علائم عضلانی ناشی از عفونت‌های باکتری، ویروس‌ها یا سایر ارگانیسم‌ها با مصرف آنتی بیوتیک بهبود پیدا می‌کنند.