تاندون آشیل

تاندونیت آشیل؛ التهاب تاندون آشیل پا

فعالیت بدنی مداوم و شدید مانند دویدن و پریدن می‌تواند منجر به التهاب و درد تاندون آشیل شود که به عنوان تاندونیت آشیل پا یا التهاب تاندون آشیل پا شناخته می‌شود.

تاندون آشیل، ماهیچه ساق پا را به استخون پاشنه پا متصل می‌کند. این تاندون هنگام پریدن، راه رفتن، دویدن و ایستادن به کار گرفته می‌شود.

تاندون آشیل پا در چه قسمتی قرار دارد؟

آشیل بزرگ‌ترین و محکم‌ترین تاندون در بدن است که در پشت پاشنه قرار دارد و استخوان پاشنه را به ماهیچه ساق پا متصل می‌کند.

تاندون‌ها، بافت‌های بلند، سخت و فیبری هستند که ماهیچه را به استخوان متصل می‌کنند. با وجود این که تاندون بافت محکمی است، فشار بیش از حد و مکرر به آن، منجر به آسیب‌دیدگی خواهد شد.

دو نوع تاندونیت آشیل وجود دارد: 

  1. تاندونیت آشیل در محل اتصال؛
  2. تاندونیت آشیل در غیر از محل اتصال.

تاندونیت آشیل در محل اتصال، قسمتی که به استخوان پاشنه متصل می‌شود را تحت تاثیر قرار می‌دهد.

تاندونیت آشیل در محل غیر اتصال، قسمت میانی تاندون را درگیر می‌کند و معمولا افراد جوان‌تر که فعالیت بیشتری دارند، تحت تاثیر این نوع از عارضه قرار می‌گیرند.

معمولا درمان‌های خانگی به رفع التهاب تاندون آشیل پا کمک می‌کند. با این حال اگر درمان خانگی موثر نبود، جهت تسکین و درمان به متخصص درد مراجعه کنید. 

در صورت بدتر شدن شرایط ممکن است تاندون دچار پارگی شود. گاهی اوقات بیماران برای کاهش درد به دارو یا جراحی نیاز دارند.

درمان تاندونیت آشیل پا

علت التهاب تاندون آشیل

ورزش بیش از حد یا پیاده روی معمولا منجر به التهاب تاندون آشیل به ویژه در ورزشکاران حرفه‌ای می‌شود، با این وجود امکان ایجاد این عارضه به دلایل غیر ورزشی نیز وجود دارد. 

مواردی مانند آرتریت روماتوئید و عفونت، با این عارضه مرتبط هستند. هرگونه فعالیتی که تاندون آشیل را تحت تاثیر قرار دهد، می‌تواند منجر به تاندونیت شود. برخی از علل احتمالی شامل موارد زیر است:

  • ورزش بدون گرم کردن در ابتدای فعالیت
  • کشیدگی مکرر عضلات ساق پا در حین ورزش یا فعالیت بدنی
  • انجام تمرینات ورزشی مانند تنیس
  • افزایش ناگهانی فعالیت بدون سازگاری بدن با افزایش تمرینات
  • استفاده از کفش‌های کهنه یا نامناسب
  • پوشیدن کفش پاشنه بلند طی مدت طولانی
  • وجود خارهای استخوانی در پشت پاشنه پا
  • ضعیف شدن تاندون آشیل پا با بالاتر رفتن سن

تاندونیت آشیل چه علائمی دارد؟

علائمی ناشی از این بیماری به شرح زیر است:

  • ناراحتی و تورم در پشت پاشنه پا
  • سفت شدن عضلات ساق پا
  • محدود شدن دامنه حرکتی
  • گرم شدن بیش از حد ناحیه آسیب‌دیده

علائم اصلی التهاب تاندون آشیل پا، درد و تورم در پشت پاشنه هنگام راه رفتن یا دویدن است. از علائم دیگر می‌توان به سفت شدن عضلات ساق پا و محدود شدن دامنه حرکتی اشاره کرد.

علت تاندونیت آشیل پا

عوارض التهاب تاندون آشیل

از شایع‌ترین عوارض این بیماری می‌توان به درد، ایجاد مشکل هنگام راه رفتن یا ورزش و تغییر شکل تاندون و استخوان پاشنه پا اشاره کرد.

گاهی اوقات برخی از افراد دچار پارگی کامل تاندون آشیل نیز می‌شوند. در این مواقع بیمار نیاز به عمل جراحی خواهد داشت.

در صورتی که به توصیه‌های پزشک در خصوص درمان توجه نداشته باشید، عوارض ناشی از این بیماری ممکن است بدتر شود. 

همچنین اگر پس از جراحی به تاندون آشیل فشار وارد شود یا دچار ساییدگی شود، تاندون مجددا دچار پارگی خواهد شد.

تاندونیت آشیل پا چگونه تشخیص داده می‌شود؟

زمانی که به فوق تخصص درد مراجعه می‌کنید، ابتدا در خصوص علائمی مانند درد، تورم پاشنه یا ساق پا از شما سوال خواهد پرسید. 

ممکن است پزشک از شما بخواهد روی پای خود بایستید تا دامنه حرکتی و انعطاف شما را مورد بررسی قرار دهد.

معاینات فیزیکی برای این علائم ذکر شده نیز انجام خواهد گرفت. آزمایشات تصویربرداری ممکن است به تایید تاندونیت آشیل کمک کند؛ اما، معمولا نیازی نیست. 

در صورت نیاز پزشک ممکن است انجام این موارد را به شما توصیه کند:

  • اشعه ایکس تصاویری از استخوان پا و ساق پا را نشان می‌دهد.
  • اسکن MRI پارگی و تحلیل بافت را تشخیص می‌دهد.
  • سونوگرافی می‌تواند حرکت تاندون، آسیب‌های دیگر و التهاب را نیز نشان دهد.

عورض تاندونیت

التهاب تاندون آشیل چه درمانی دارد؟

راهکارهای زیادی برای درمان این عارضه وجود دارد که در ادامه هم موارد خانگی و هم موارد پزشکی را برای شما ذکر خواهیم کرد.

راهکارهای خانگی:

  • استراحت دادن به پا
  • مصرف داروهای ضد التهابی مانند ایبوپروفن طی مدت محدود
  • استفاده از کفش مناسب
  • بالا بردن پا جهت رفع تورم
  • انجام تمرینات ورزشی کم‌فشار
  • حرکات کششی ملایم برای تقویت عضلات ساق پا

درمان‌های پزشکی:

در صورتی که این روش‌های خانگی در روند بهبودی تاثیر نداشت، پزشک ممکن است موارد موثرتر دیگری را در نظر بگیرد:

و در نهایت در صورت عدم بهبود با هیچ یک از این روش‌های درمانی، عمل جراحی انجام خواهد گرفت.

بدون دیدگاه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *