سندرم مرالژیا پارستتیکا چیست؟
سندرم مرالژیا پارستتیکا نوعی بیماری است که با سوزن سوزن شدن، بی حسی و سوزش در قسمت خارجی ران مشخص می‌شود. علت ایجاد این سندرم فشرده شدن یا گیر افتادگی عصبی‌ست که در ران وجود دارد.
استفاده از لباس تنگ، چاقی، افزایش وزن یا بارداری از مواردی هستند که می‌توانند منجر به این سندرم شوند. علاوه بر این موارد، این بیماری ممکن است به‌دلیل وارد شدن ضربه یا بیماری مانند دیابت ایجاد شده باشد.
در اغلب مواقع سندرم مرالژیا پارستتیکا با راهکارهایی مانند پوشیدن لباس گشاد، تسکین پیدا می‌کند. در مواقعی که این بیماری به‌صورت شدید ایجاد شده باشد، داروهایی جهت تسکین از سوی فوق تخصص درد تجویز می‌شود. این پزشکان تا جای ممکن از اقدامات تهاجمی برای درمان استفاده نمی‌کنند.
سندرم مرالژیا پارستتیکا چه علائمی دارد؟
بسیاری از افراد مبتلا به این بیماری، علائم زیر را دارند:
- احساس درد در قسمت خارجی ران که تا قسمت خارجی زانو گسترش پیدا می‌کند.
- سوزش، درد، سوزن سوزن شدن یا بی حسی در ران
- ایجاد علائم تنها در یک طرف از بدن
- احساس درد بیشتر هنگام لمس ران
- ایجاد درد بیشتر پس از پیاده روی یا ایستادن در طولانی مدت
- احتمال گسترش یافتن درد کشاله ران به باسن
عواملی که منجر به سندرم مرالژیا پارستتیکا می شود
این سندرم به‌دلیل فشرده عصب در ران به نام LFCN ایجاد می‌شود. LFCN یک عصب حسی بزرگ است که از نخاع از قسمت لگن و پایین ران خارج می‌شود و عوامل مختلفی می‌تواند منجر به فشرده شدن این عصب حسی شود.
مواردی مانند آسیب به ران یا شرایطی مانند افزایش وزن، بارداری و دیابت یا پوشیدن لباس‌های تنگ می‌توانند باعث ایجاد این سندرم شوند.
چه افرادی احتمال ابتلا به سندرم مرالژیا پارستتیکا را دارند؟
هر فردی می‌تواند به این سندرم مبتلا شود؛ اما، شرایط برخی از افراد، آنها را بیش از سایرین در معرض خطر ابتلا قرار خواهد داد که این شرایط به شرح زیر است:
- دیابت
- آسیب‌دیدگی از کمربند ماشین در تصادف
- اضافه وزن یا چاقی
- بارداری
- سابقه جراحی
علاوه بر این موارد در صورت بروز چنین مواردی احتمال ابتلا به مرالژیا پارستتیکا بیشتر خواهد بود:
- پوشیدن لباس تنگ یا استفاده از کمربند سنگین (مانند کمربند تفنگ پلیس)
- داشتن پاهایی با طول متفاوت
- کم کاری تیروئید یا اعتیاد به الکل
نحوه تشخیص سندرم مرالژیا پارستتیکا چگونه است؟
در اغلب مواقع پزشک می‌تواند این بیماری را بر اساس سابقه پزشکی بیمار و معاینات فیزیکی تشخیص دهد. پزشک قسمت ران آسیب‌دیده را مورد بررسی و آزمایش قرار می‌دهد. همچنین آزمایشات دیگری جهت بررسی قدرت و عکس‌العمل بیمار انجام می‌گیرد.
برای بررسی‌های دقیق‌تر پزشک ممکن است آزمایشات دیگری را در نظر بگیرد که این موارد به شرح زیر است:
تصویربرداری
این روش جهت رد سایر موارد مشکوک به کاربرده می‌شود. در صورتی که پزشک به وجود تومور مشکوک باشد، ممکن است سی تی اسکن یا MRI را تجویز کند.
الکترومیوگرافی
این آزمایش برای تشخیص اختلالات عضلانی و عصبی به کار گرفته می‌شود. الکترود سوزنی نازکی در عضله قرار گرفته می‌شود تا فعالیت الکتریکی ثبت شود. این روش تشخیص ممکن است برای رد سایر موارد مشکوک تشخیصی علت بیماری به پزشک کمک کند.
بررسی هدایت عصب
الکترودها به‌صورت پچ روی پوست قرار می‌گیرد تا عصب را با یک ضربه الکتریکی ملایم تحریک کند. ضربه الکتریکی به تشخیص عصب آسیب‌دیده کمک می‌کند. این آزمایش در اغلب مواقع ابتدا جهت حذف علل دیگر انجام می‌شود.
بلوک عصب
تسکین درد ناشی از تزریق داروی بی حسی در ران و قسمت عصب مورد نظر می‌تواند به تشخیص صحیح این بیماری کمک کند. جهت تزریق داروی بی حسی و بلوک کردن عصب از تصویربرداری برای تزریق در محل صحیح استفاده می‌شود.
سندرم مرالژیا پارستتیکا چگونه درمان می‌شود؟
علائم ناشی از این سندرم با درمان علت ایجاد این بیماری برطرف خواهد شد. درمانی که ممکن است از سوی پزشک در نظر گرفته شود شامل کاهش وزن، استفاده از لباس‌های گشاد و… است. درمان‌های بیشتری که برای این افراد در نظر گرفته می‌شود، شامل موارد زیر است:
- انجام فیزیوتراپی و انجام تمرینات کششی مخصوص؛
- تحریک الکتریکی عصب از طریق پوست برای تسکین علائم با استفاده از جریان الکتریکی برای تحریک عصب.
پزشک ممکن است داروهایی جهت کاهش علائم توصیه کند که این موارد به شرح زیر است:
- داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی
- داروهای ضد افسردگی
- داروهای ضد تشنج
در موارد شدیدتر تزریق کورتیکواستروئید یا تزریق دیگر داروهای ضد درد، علائم را تسکین خواهند داد.