آرنج گلف بازان چه درمان و علائمی دارد؟

آرنج گلف بازان چه علائمی دارد؟

علائم احتمالی ناشی از این بیماری به شرح زیر  است:

درد و حساسیت

این درد معمولا در قسمت داخلی آرنج احساس می‌شود. همچنین گاهی اوقات در امتداد بازو نیز گسترش پیدا می‌کند. معمولا درد با انجام حرکات خاصی بدتر می‌شود.

احساس سفتی و سختی

آرنج ممکن است سفت شود و هنگام مشت کردن دست خود اذیت شوید.

ضعف

امکان ایجاد احساس ضعف در دست و مچ دست وجود دارد.

بی حسی یا سوزن سون شدن

چنین احساسی ممکن است در یک یا چند انگشت وجود داشته باشد. معمولا تنها در انگشت حلقه و انگشت کوچک چنین علائمی احساس می‌شود.

درد آرنج گلف بازان می‌تواند به‌صورت ناگهانی یا به‌تدریج ایجاد شود. همچنین درد با حرکات خاصی مانند چرخش بیشتر می‌شود.

زمانی که باید به پزشک مراجعه کنید

اگر استراحت کردن، یخ و مصرف مسکن‌های بدون نسخه مشکل شما را برطرف نمی‌کند، باید با پزشک خود مشورت کنید. در چنین مواقعی بهتر است به پزشک مراجعه کنید:

• در آرنج التهاب و گرما وجود دارد.
• قادر به خم کردن آرنج خود نیستید.
• ظاهر آرنج شما تغییر می‌کند.
• مشکوک به شکستگی استخوان هستید.

علت ایجاد آرنج گلف بازان چیست؟

به آرنج گلف بازان «اپی کندیلیت داخلی» نیز گفته می‌شود که در اثر آسیب به ماهیچه‌ها و تاندون‌هایی که مچ دست و انگشتان شما را کنترل می‌کند، رخ می‌دهد. چنین آسیبی معمولا به‌دلیل فشار زیاد و مکرر ایجاد می‌شود؛ به ویژه حرکات مچ دست و انگشت.

علاوه بر گلف، بسیاری از فعالیت‌ها و مشاغل منجر به بیماری آرنج گلف بازان می‌شود که این موارد به شرح زیر است:

ورزش با راکت

تکنیک نادرست در بازی تنیس می‌تواند منجر به آسیب تاندون شود. علاوه بر این، استفاده از راکت خیلی کوچک یا بسیار سنگین نیز به دست آسیب می‌رساند.

پرتاب در ورزش

تکنیک‌های نادرست در ورزش‌های پرتابی از دیگر مواردی است که منجر به چنین عارضه‌ای می‌شود. فوتبال، تیراندازی با کمان و پرتاب نیزه نمونه‌هایی از این ورزش‌هاست که می‌تواند باعث ایجاد آرنج گلف بازان شود.

تمرین با وزنه

وزنه برداری با استفاده از تکنیک اشتباه مانند پیچ خوردن دست در حین انجام تمرین، فشار زیادی به عضلات آرنج و تاندون‌ها وارد می‌کند.

حرکات پر فشار به واسطه شغل

حرکت پرفشار و پرتکرار در زمینه‌هایی مانند ساخت و ساز، لوله کشی و نجاری می‌تواند در ایجاد این بیماری نقش داشته باشد.

در صورتی این بیماری در اثر موارد ذکر شده ایجاد می‌شود که بیش از یک ساعت در روز و در روزهای متمادی انجام گیرد.

عوامل خطرساز در ایجاد بیماری آرنج گلف بازان

این دسته از افراد ممکن به دلیل چنین مواردی بیش از سایرین در معرض خطر این بیماری قرار داشته باشند:

• سن بالای ۴۰ سال
• انجام فعالیت‌های تکراری حداقل دو ساعت در روز
• افزایش وزن
• افراد سیگاری

راهکارهایی برای جلوگیری از آرنج گلف بازان

می‌توانید جهت جلوگیری از این بیماری اقداماتی را انجام دهید که این موارد به شرح زیر است:

• عضلات بازو را تقویت کنید؛ جهت تقویت عضله از وزنه‌های سبک استفاده کنید یا یک توپ تنیس را فشار دهید.
• حرکاتی جهت گرم کردن خود انجام دهید؛ برای گرم شدن عضلات می‌توانید چند دقیقه پیاده روی کنید یا آهسته بدوید. قبل از شروع بازی، کشش‌های ملایم انجام دهید.
• به تکنیک‌های درست ورزش دقت داشته باشید؛ هر ورزشی که انجام می‌دهید از مربی خود بخواهید تا حرکات درست را به شما آموزش دهد.
• از تجهیزات مناسبی استفاده کنید؛ هر فعالیتی که انجام می‌دهید باید مطمئن شوید از تجهیزات مناسبی برای جلوگیری از هرگونه عارضه احتمالی استفاده می‌کنید. به‌طور مثال راکت با دسته کوچک و سر سنگین ممکن است خطر مشکلات آرنج را افزایش دهد.
• اجسام را به درستی بلند کنید؛ هنگام بلند کردن هر وسیله‌ای مچ دست خود را محکم و ثابت نگه دارید تا نیروی زیاد به آرنج وارد نشود.
• زمانی را برای استراحت کردن در نظر بگیرید؛ سعی کنید بیش از حد از آرنج خود استفاده نکنید تا فشار زیادی وارد به آن نشود. در صورت احساس درد باید کمی استراحت کنید.

آرنج گلف بازان چگونه تشخیص داده می‌شود؟

این بیماری بر اساس سابقه پزشکی و معاینه فیزیکی تشخیص داده می‌شود. جهت ارزیابی درد و سفتی پزشک ممکن است به ناحیه آسیب‌دیده فشار وارد کند یا از شما خواسته می‌شود که آرنج، مچ دست و انگشتان را به روش‌های مختلفی حرکت دهید.

با اشعه ایکس می‌توان به پزشک کمک کرد تا سایر دلایل درد آرنج مانند شکستگی یا آرتروز را بررسی، تایید یا رد کند. برای بررسی دقیق‌تر به عکسبرداری‌هایی مانند MRI نیاز دارند.

آرنج گلف بازان چه درمانی دارد؟

ابتدا برای درمان باید از فعالیت‌هایی که منجر به درد و همچنین تشدید آن می‌شود، خودداری کنید. برای کمک به تسکین درد نیز می‌توانید از کمپرس ‌آب سرد یا بسته‌های یخ استفاده کنید.

دارو درمانی

بخشی از درمان هر بیماری دارو درمانی است. جهت درمان می‌توانید از مسکن‌های بدون نسخه مانند ناپروکسن، ایبوپروفن و استامینوفن مصرف کنید. معمولا تزریق کورتیکواستروئید برای این بیماری در نظر گرفته نمی‌شود.

درمان دیگری که در حال حاضر برای رفع این بیماری توصیه می‌شود، پلاسمای غنی از پلاکت است. اما، نکته‌ای که در خصوص این درمان وجود دارد این است که نیاز به بررسی و مطالعات بیشتری دارد.

دیگر راهکارهای درمانی موثر

موارد دیگری نیز برای درمان وجود دارد که به شرح زیر است:

استراحت کنید

تا زمانی که درد برطرف نشود، نباید فعالیت‌های پر فشار مانند بازی گلف را انجام دهید. اگر به این مسائل توجه نداشته باشید وضعیت خود را بدتر خواهید کرد.

در قسمت آسیب دیده یخ بگذارید

هر بار به مدت ۱۵ تا ۲۰ دقیقه سه تا چهار بار در روز طی چند روز کیسه‌های یخ را روی آرنج خود قرار دهید.

از بریس استفاده کنید

گاهی ممکن است پزشک توصیه کند که در بازوی آسیب‌دیده خود از بریس‌های ضد فشار استفاده کنید؛ چرا که، ممکن است کشیدگی تاندون و عضله را کاهش دهد.

حرکات کششی را برای تقویت ناحیه آسیب دیده انجام دهید

می‌توانید تمرینات کششی و تقویتی را تحت نظر متخصصین این امر در نظر داشته باشید. به‌طور کلی درمان به روش‌های فیزیوتراپی یا کاردرمانی می‌تواند موثر واقع شود.

کم کم به فعالیت‌های عادی خود بازگردید

زمانی که درد تسکین پیدا کرد، تمرینات ورزشی و فعالیت‌های دیگر خود را شروع کنید.

عمل جراحی

عمل جراحی به ندرت برای درمان این بیماری در نظر گرفته می‌شود. با این حال اگر علائم ناشی از این بیماری طی ۶ تا ۱۲ ماه به درمان‌های ابتدایی ذکر شده پاسخ نداد، جراحی می‌تواند گزینه نهایی برای بیماران باشد.

در این روش بافت اسکار در ناحیه تاندون با روشی حداقل تهاجمی با کمک سونوگرافی برای بیمار انجام می‌گیرد. 

اغلب افراد با استراحت، استفاده از کمپرس یخ و تسکین‌دهنده‌های درد بهبود پیدا می‌کنند. بسته به شدت مشکل هر فرد علائم ناشی از این بیماری ممکن است ماه‌ها تا سال‌ها ادامه داشته باشد.

کلام آخر

در صورتی که در آرنج خود به‌دلیل وضعیتی به نام آرنج گلف بازان دچار درد شده‌اید، ابتدا باید با کمک راهکارهای درمانی خانگی سعی به برطرف کردن مشکل خود داشته باشید. 

در صورت عدم درمان حتما به فوق تخصص درد مراجعه کنید تا بررسی‌های لازم انجام گیرد. با توجه به شدت و علت مشکل ایجاد این مشکل بهترین راهکار درمانی غیر جراحی برای شما در نظر گرفته می‌شود. 

در واقع هدف متخصصین درد این است که بیمار به روش‌های غیر جراحی درمان شود تا طی مدت کوتاهی بهبود پیدا کند. در صورت عدم درمان و در مواقع نادر عمل جراحی انجام خواهد گرفت.